Método de adestramento actoral desenvolvido por Vsevolod Meierhold que persegue a precisión na execución das ordes dadas desde a dirección escénica.
Método de adestramento actoral desenvolvido por Vsevolod Meierhold que persegue a precisión na execución das ordes dadas desde a dirección escénica.
Vid. Método
Vid. Didascalia
Vid. Barroco, Teatro
Dise do primeiro debuxo ou dun borrador esquemático de formas, movementos ou luces dunha posta en escena.
Vid. Barroco, Teatro
Teatro que se axusta ao modelo teórico proposto por Bertold Brecht a través do chamado Teatro Épico.
Termo procedente da historiografía teatral francesa co que se identifica o teatro burgués
Especie de xograr de orixe galega, localizado a finais do século XVI.
Monicreque xaponés e, por extensión, espectáculo de monicreques acompañados por un narrador e un instrumentista.
Danza xaponesa de grande expresividade e rechamante poder visual, debido aos corpos dos bailaríns en tensión, espidos e pintados de branco.
Contía económica estipulada entre unha compañía ou grupo teatral e o representante legal, persoa física ou xurídica dun espazo de exhibición, para a compensación polos servizos prestados polos primeiros nun espazo e período de tempo limitado.
Unidade estrutural de segmentación da obra dramática que se corresponde cunha mudanza espazo-temporal, a diferenza da mudanza vencellada á acción e á entrada e saída de personaxes que se correspondería coa división en actos ou mesmo escenas.
Fórmula visual, que fai referencia a un tipo de composición escénica polo cal os actores e actrices fican estáticos e sen falar, reproducindo unha estampa case coma unha fotografía.
Aforamento do escenario mediante o uso dun pano de fondo, patas ou bastidores, bambolinas e bambolinón, normalmente de cor negra e na actualidade de tea ignifugada debido á seguridade e normativa dos espazos.
Vid. Commedia dell’arte
Espazo simbólico formado por obras, autores e estilos dotados de lexitimidade e prestixio. Vencéllase cos espazos do repertorio considerados modélicos e institucionalizados, o que posibilita o seu emprego como exemplo estético.
Calidades ou propiedades que provocan a inclusión dunha obra no canon e que, por tanto, determinarán o concepto de valor estético e do gusto nun sistema dado.
Proceso polo cal unha obra, autor ou estilo accede ao canon.
1. Cantidade económica acumulada.
2. Valor acumulábel que serve para intercambiarse na esfera pública e, concretamente no que atinxe aos campos culturais, no mercado de bens simbólicos.
Vid. Capital
Vid. Capital
Vid. Capital
Vid. Capital
Figura ou personaxe considerado na súa individualidade e coas súas calidades morais e trazos psicolóxicos.
1. Proceso polo que se estabelece a configuración física, psíquica e emocional que define o personaxe en relación coa acción e que resulta esencial para crear a través dos personaxes o chamado “efecto de realidade”. 2. Disciplina vencellada co traballo escenográfico destinada a configurar visualmente o aspecto do personaxe en escena.
Plataforma de madeira de, aproximadamente, dous metros de altura e normalmente con rodas sobre a cal se representaban os misterios medievais.
Anglicismo moi implantado na xiria actoral que fai referencia á proba de selección do elenco, tamén chamada audición.
Do grego καθάρσις (katharsis), significa purificación. Na Poética de Aristóteles é o obxectivo da obra, a consecuencia da súa recepción e a culminación emocional e racional da hermeneuse.