Vid. Commedia dell’arte
Vid. Commedia dell’arte
Vid. Atelana
Procedemento dramático da Comedia Antiga grega, na cal o autor pon en boca dos personaxes do coro diversas intervencións relacionadas coa realidade social da época, sobre o tema ou temas tratados na comedia ou algunha vinganza, denuncia ou crítica que o dramaturgo desexa facer en relación coa súa vida pública.
Construcións a cada lado da skené no theatron grego.
Vid. Didascalia
Intervención dun personaxe nunha obra dramática.
Canción de entrada ou primeira intervención do coro no teatro grego.
Co significado de “entrada”, é un termo con aplicacións tanto na arquitectura coma na estrutura da traxedia clásica.
No Método de Konstantin Stanislavski, enténdese que as accións de todas as escenas constitúen a historia a través da súa organización a través dun esquema artellado ao modo das partituras musicais.
Vid. Dramaturxia
Vid. Dramaturxia
Vid. Dramaturxia
Vid. Entremés
Vid. Bambolina
Aristóteles defíneo do seguinte xeito: “O efecto patético consiste nunha acción destrutiva ou dolorosa, como as mortes en escena, as manifestacións de dor, as feridas e cousas polo estilo”.
Capacidade da obra para xerar na persoa espectadora algunha emoción, fundamentalmente mágoa ou piedade.
Disciplina que se ocupa dos procesos de ensino e aprendizaxe e da animación teatral en ámbitos regrados e non regrados.
Todo tipo de práctica escénica cuxo obxectivo fundamental é transmitir unha serie de coñecementos, competencias e habilidades a partir dunha experiencia artística escénica.
Conxunto de reixas e varas dun teatro, situado na parte superior do escenario ou tear .
Na Poética de Aristóteles, é unha das propiedades do obxecto da mímese e un dos elementos formais da traxedia, canda o carácter, o argumento, a expresión, a composición musical e o espectáculo.
Dispositivo escénico propio do teatro grego consistente nun prisma xiratorio con pinturas nas súas caras lisas.
Figura ou entidade ficcional que desenvolve as accións do drama e de cuxa presenza depende a progresión do argumento.
Capacidade que ten un elemento ou conxunto de elementos nunha composición tridimensional para crear un determinado efecto visual ou percepción espacial e que, mediante a variación da súa escala e posición con respecto ao punto de vista do espectador, recrea un contexto, idea ou imaxe vinculada coa concepción real das cousas, para asimilala ou transgredila. […]
Concepto co que Antonin Artaud compara o teatro no seu libro O teatro e o seu dobre (1938).
Fórmula popular de entretemento pola cal os dramaturgos escribíán os seus dramas respectando as clásicas unidades de tempo, espazo e acción.
Vid. Peza ben feita
Vid. Mágoa
Acto deliberado de intervención sobre o sistema teatral con intención prospectiva e desde a vontade de mudar as dinámicas do mesmo.
Do grego poiesis (ποιησις) “creación”, está na orixe da palabra poesía e, daquela, da poética como disciplina que estuda o proceso de creación literaria a través dunha serie de técnicas concretas sobre as que se teoriza.
Vid. Atelana