Propiedade dos iconos ou signos nos que, no proceso de semiose, ten lugar unha relación de semellanza entre o signo (significante e significado) e o seu referente.
Propiedade dos iconos ou signos nos que, no proceso de semiose, ten lugar unha relación de semellanza entre o signo (significante e significado) e o seu referente.
Tipo de signo cuxa natureza semiótica se basea na iconicidade. Tamén se denomina signo icónico.
Proceso experimentado pola persoa á que se destina a obra teatral a través do cal empatiza con quen a protagoniza, comprende as súas accións, e sente que, nas mesmas circunstancias, actuaría do mesmo xeito.
Resultado fundamental da mímese causado polo efecto de realidade que xera a posta en escena sobre a persoa que a recibe, conducíndoa a asumir o pacto escénico ficcional como medida desde a que interpretar a mensaxe sobre o escenario.
Vid. Mímese
Movemento teatral levado a cabo por diversos grupos con vontade de exercicio profesional ao longo de toda a xeografía do Estado español entre a década dos 60 e dos 80 do século XX.
Vid. Didascalia
Vid. Comunicación teatral
Vid. Comezo
Vid. Commedia dell’arte
Na Teoría de Polisistemas, de Itamar Even-Zohar, é o factor que representa a conservación da actividade artística concreta á que se refire o sistema como tal, e, por tanto, o factor que lexitima as súas normas de funcionamento e garante a súa existencia. No sistema teatral, institucións son todos aqueles individuos, accións e entidades capaces de mediar entre os distintos axentes do sistema teatral para garantir que a actividade denominada teatro exista dentro das dinámicas de comunicación social dunha comunidade cultural dada.
Peza dramática curta, normalmente de carácter lúdico, introducida entre dous actos e que serve de distensión ou descanso da obra meirande na cal se intercala.
1. Pausa ou descanso no medio dunha representación escénica.
2. Peza breve intercalada entre os actos dunha peza.
Na ópera e na zarzuela, composición breve ou entretemento dramático cunha duración aproximada de quince minutos entre os actos.
Persoa que desenvolve en escena algunha actividade interpretativa.
Teatro de proximidade, onde a proximidade e ás veces a mestura entre os actores e os espectadores favorece que as fronteiras se dilúan e se cree un ambiente de festa, confesión ou de rito celebrativo e comunitario.
Vid. Argumento
Idade de ouro do teatro inglés, que se extende do 1580 ao 1630 e coincide co reinado da raína Isabel I (1558-1603) e de Xacobe I (1603-1625).
Forma de exhibición teatral na que a compañía opta por desprazarse aos distintos espazos en que terá lugar cada función. É habitual en contextos en que a poboación é dispersa coma Galicia, e onde os teatros afectan a unha masa crítica reducida. É tamén a fórmula propia de sistemas teatrais onde non se optou por […]