Elemento escenotécnico utilizado no teatro grego antigo para producir determinados efectos visuais ou dramatúrxicos. Era unha plataforma con rodas, de madeira e con capacidade para soportar o peso de unha ou dúas persoas.
Elemento escenotécnico utilizado no teatro grego antigo para producir determinados efectos visuais ou dramatúrxicos. Era unha plataforma con rodas, de madeira e con capacidade para soportar o peso de unha ou dúas persoas.
Vid. Ilusión
Concepto teórico que sería correlativo ao de recepción implícita.
Entidade para a produción de espectáculos teatrais ou escénicos.
Xénero dramático cómico breve da época renacentista e barroca, que normalmente se intercalaba entre dúas xornadas dunha comedia para divertir o público coa súa intención burlesca. Na creación literario-dramática hispánica, considérase o que Lope de Rueda definiu como “paso” o precursor do entremés.
Acción de producir a mensaxe do drama ou texto dramático.
Acción de producir a mensaxe da posta en escena así coma os mecanismos compositivos necesarios para que se produza tanto o proceso de semiose coma a súa interpretación por parte do público. A característica fundamental da enunciación escénica é a súa diversidade e complexidade vencellada ao carácter múltiple e simultáneo dos signos escénicos e á presenza de múltiples fontes de emisión para efectualos.
Fórmula pola que é coñecida a proposta teatral de Bertold Brecht, de contido marcadamente antiaristotélico.
Parte final dunha obra que pode servir de resumo, recapitulación ou conclusión da mesma.
1. Na Poética de Aristóteles, defínese como aquela parte dialogada que se atopa entre cantos completos do coro.
2. Trama paralela á principal ou unha das partes das que se compón a intriga dunha obra dramática.
Procedemento propio do teatro occidental a partir da segunda metade do século XIX polo cal foron abandonándose progresivamente algunhas das estruturas dramáticas máis características para introducir no drama estruturas propias da épica.
Vid. Posta en escena
Disciplina que estuda a posta en escena.
Modalidade do teatro amador ou afeccionado realizado por rapaces e rapazas nos seus centros de ensino. Por extensión, ás veces denomínase así ao teatro non profesional feito por nenos e nenas fóra da escola.
Tarefa destinada a encarnar e facer visíbeis e ostensíbeis os personaxes, os contextos e/ou as accións que transcorren enriba dun escenario.
Vid. Espazo dramático
Espazo escénico que practicamente non contén escenografía e que logra xerar a ficción espacial a través de moi poucos elementos ou exclusivamente a través da presenza visíbel das figuras.
Lugar ou lugares nos que se sitúa a historia ou fábula e nos que acontecen as accións dos personaxes.
Estruturación espacial a través da cal o drama organiza e distribúe o espazo ou espazos diexéticos co fin de seren significados a través do espazo escénico.
Área ou lugar onde acontece a acción representada e que xera todos os significados espaciais necesarios para localizar a fábula.
Vid. Espazo dramático
Vid. Espazo dramático
Vid. Espazo dramático
Vid. Espazo dramático
Vid. Espazo dramático
Forma de exhibición que, na súa modalidade artística, dá lugar aos distintos tipos de artes escénicas ou da representación: teatro, danza, ópera, circo, etc. Tamén son espectáculos, pero non artes escénicas, as actividades que implican a copresenza dun público que observa unha acción exhibida (deportes, ritos, accións colectivas, etc.).
Vid. Recepción implícita
Cada unha das persoas que participan na recepción escénica.
Xénero dramático cuxa autoría se atribúe a Valle-Inclán e no que se combinan elementos cómicos e tráxicos nunha visión deformada da realidade, con aspectos grotescos e absurdos, que nos presentan a animalización do ser humano, rexistros e xirias ao servizo dunha visión crítica, cínica ou degradada da sociedade.
Plataforma elevada para realizar unha representación na rúa ou nun espazo público.