Propia da posta en escena medieval, é unha peza de carácter alegórico que ten unha especial relevancia en Francia e en Inglaterra entre os séculos XIV e XVI e que é froito da evolución dos misterios medievais, pero cun carácter máis secular. Tamén está emparentada coas danzas macabras, xénero que apoiou a propia igrexa para aliviar e purgar os efectos das pestes que asolagaban Europa e que chegaron a aniquilar un terzo da poboación. Nestas alegorías atoparemos personificacións de diversos atributos morais que intentan conducir a audiencia cara a unha vida piadosa.
As moralidades parten da crenza de que a humanidade posúe un certo control do seu destino despois da morte durante o seu paso pola terra e por iso tentan conducir a conduta representando escenas de personaxes tipificados entre o ben e o mal, fomentando unha serie de valores.
Unha obra paradigmática deste tipo de teatro é Ordo Virtutum, escrita pola abadesa Hildegarde de Bingen, en latín, malia que a maioría destas pezas estarían en lingua vernácula, autora tamén da composición musical, para inaugurar o mosteiro de Rupertsberg (Alemaña) no ano 1152. Nesta obra podemos observar o tipo de personaxes que acostuman formar parte das moralidades, entre as que figura a Alma (protagonista da historia, un pecador que se rexenera mediante a penitencia) e as virtudes, que se opoñen ao diaño. O estudoso Xosé Carlos Santos Paz apunta que se poden estabelecer tres tipos de virtudes:
Existen moralidades curtas, coma unha especie de interludio ou epílogo doutras obras principais, e outras máis extensas, como é o caso de Moralité de l’Homme juste et l’Homme mondain (1476) e que representa o tema da viaxe espiritual. Outros títulos son The Castle of Perseverance (1425) ou Everyman (1495).