Xénero dramático cómico breve da época renacentista e barroca, que normalmente se intercalaba entre dúas xornadas dunha comedia para divertir o público coa súa intención burlesca. Na creación literario-dramática hispánica, considérase o que Lope de Rueda definiu como “paso” o precursor do entremés.
Outro dato histórico importante é que a primeira peza da literatura dramática galega é un entremés, aínda que algúns estudosos poñen en dúbida a adscrición da mesma a este xénero aínda que forme parte da didascalia do título: “Entremés famoso no que se contén a contenda que tiveron os labradores da freguesía de Caldelas cos portugueses sobre a pesca do río Miño. Ano de 167… Composto polo licenciado Gabriel Feixó de Araúxo, ano de 1671”. A extensión, a construción dos personaxes, a complexidade e variedade métrica ou o carácter históricos son algúns dos elementos que, malia a denominación do título, semellan afastar esta peza do subxénero cómico breve do entremés. Con todo, hai que ter en conta que esta prolífica composición terá, no ámbito ibérico, a súa adaptación específica ás regras e convencións de cada lingua e territorio.
A profesora María Paz Grillo Torres ofrece un conxunto de características que definen o entremés: