Na Teoría de Polisistemas, de Itamar Even-Zohar, é o factor que representa a consecuencia concreta e elaborada da función de produción. No sistema teatral, produto é un texto escénico ou dramático rematado e completo, producido e consumido en función das precondicións impostas polo repertorio.
Na Teoría de Polisistemas, de Itamar Even-Zohar, é o factor que representa a función da elaboración dos produtos, iniciando así as dinámicas artísticas nunha sociedade dada. No sistema teatral, produtor ou produtora é aquel individuo ou entidade encargado de crear teatro, isto é directoras e directores de escena, compañías e dramaturgas e dramaturgos.
Corpus teatral da época medieval que non ten contido relixioso (ou máis ben non está ao servizo da alfabetización relixiosa), que se realiza principalmente en prazas do exterior das cidades, e que ten como finalidade entreter, criticar ou moralizar ao pobo.
Termo co que nos referimos á exhibición de espectáculos e, polo tanto, á escolla subxectiva baixo unha serie de parámetros artísticos, sociais ou de mercado que establece a propia persoa programadora, ben para dotar de identidade ao seu espazo teatral, ben para cumprir un servizo público e atender ás maiorías ou minorías sociais, ben para conseguir outro tipo de réditos cuantitativos ou de repercusión mediática.
Persoa que se ocupa da programación dun espazo ou casa do teatro e que pode ter diferentes graos de especialización e adicación dependendo do carácter público ou privado da entidade xestora ou da relación de postos de traballo da adminstración que o contrata.
Asentos de honra, mellor acondicionados e situados nas primeiras ringleiras do koilon.
Recurso para a manipulación do discurso temporal a través do cal se remite a un episodio posterior aos feitos amosados ou relatados.
Estrado que se situaba por diante da parede da skené onde os actores actuaban.
Ferramenta propia da planificación cultural aplicada ás artes escénicas a través da cal se delimitan tarefas e recursos, así coma a súa organización no tempo e no espazo, co fin do lograr tanto un obxectivo artístico, coma a mellora económica, unha mudanza no modelo de produción, a difusión da obra ou a compañía, a procura de espectadores ou mesmo un propósito político-cultural máis amplo.