Vid. Ilusión
Vid. Ilusión
Acción de producir a mensaxe do drama ou texto dramático.
Acción de producir a mensaxe da posta en escena así coma os mecanismos compositivos necesarios para que se produza tanto o proceso de semiose coma a súa interpretación por parte do público. A característica fundamental da enunciación escénica é a súa diversidade e complexidade vencellada ao carácter múltiple e simultáneo dos signos escénicos e á presenza de múltiples fontes de emisión para efectualos.
Fórmula pola que é coñecida a proposta teatral de Bertold Brecht, de contido marcadamente antiaristotélico.
Procedemento propio do teatro occidental a partir da segunda metade do século XIX polo cal foron abandonándose progresivamente algunhas das estruturas dramáticas máis características para introducir no drama estruturas propias da épica.
Vid. Espazo dramático
Espazo escénico que practicamente non contén escenografía e que logra xerar a ficción espacial a través de moi poucos elementos ou exclusivamente a través da presenza visíbel das figuras.
Lugar ou lugares nos que se sitúa a historia ou fábula e nos que acontecen as accións dos personaxes.
Estruturación espacial a través da cal o drama organiza e distribúe o espazo ou espazos diexéticos co fin de seren significados a través do espazo escénico.
Vid. Espazo dramático
Vid. Espazo dramático
Vid. Espazo dramático
Vid. Espazo dramático
Vid. Espazo dramático
Vid. Recepción implícita
Cada unha das persoas que participan na recepción escénica.
Disciplina que estuda a relación entre os tradicionais conceptos de beleza ou pracer e o teatro e as artes escénicas. A estética teatral, por tanto, refírese aos fundamentos filosóficos para o estabelecemento do valor das artes escénicas, e a súa evolución histórica.
Vid. Distanciamento, Efecto de
Vid. Horizonte de expectativas