Na Poética de Aristóteles, é unha das propiedades do obxecto da mímese e un dos elementos formais da traxedia, canda o carácter, o argumento, a expresión, a composición musical e o espectáculo.
Na Poética de Aristóteles, é unha das propiedades do obxecto da mímese e un dos elementos formais da traxedia, canda o carácter, o argumento, a expresión, a composición musical e o espectáculo.
Figura ou entidade ficcional que desenvolve as accións do drama e de cuxa presenza depende a progresión do argumento.
Concepto co que Antonin Artaud compara o teatro no seu libro O teatro e o seu dobre (1938).
Vid. Mágoa
Do grego poiesis (ποιησις) “creación”, está na orixe da palabra poesía e, daquela, da poética como disciplina que estuda o proceso de creación literaria a través dunha serie de técnicas concretas sobre as que se teoriza.
Interacción lingüística na que interveñen varias persoas, ou diálogo con máis de dous interlocutores.
Vid, Posdramático, Teatro
Condición do teatro posdramático e dos seus derivados. Conxunto de características inherentes ao posdrama.
Termo co que se designa unha modalidade teatral que constrúe a posta en escena desde unha vontade desxerarquizadora dos distintos signos, xerando así espectáculos nos que a noción tradicional de “texto” se revisa e nos que cobran valor os modos de significación estritamente escénicos.
Disciplina que estuda a linguaxe en acción.
Recurso para a manipulación do discurso temporal a través do cal se remite a un episodio posterior aos feitos amosados ou relatados.
1. Conxunto das persoas que reciben unha función dun espectáculo escénico. Conxunto das espectadoras e espectadores.
2. Grupo heteroxéneo de consumidoras e consumidores nun sistema teatral.