Termo co que se identifican, a partir da segunda metade do século XIX, os teatros e compañías que albergaban propostas escénicas novidosas, experimentais ou vangardistas.
Termo co que se identifican, a partir da segunda metade do século XIX, os teatros e compañías que albergaban propostas escénicas novidosas, experimentais ou vangardistas.
Termo co que se identifican, a partir da segunda metade do século XIX, os teatros e compañías que albergaban propostas escénicas novidosas, experimentais ou vangardistas.
Vid. Kabuki
Celebracións ou festividades dedicadas ao deus Dionisos na Ática, as chamadas dionisias rurais, e sobre o ano 600 a.C. na cidade de Atenas durante o mes de marzo, que duraban seis días e que están moi relacionadas coa fertilidade, o sexo, o viño e o teatro.
Composición poética ou canto coral da Antiga Grecia. Era unha oda lisonxeira, entusiasta e vivaz, onde o corifeo recitaba composicións, normalmente de forma irregular, acompañado por un coro de ata 50 membros que danzaban e tocaban instrumentos, vestidos de sátiros ou faunos.
Vid. Atelana
Xénero que nace no século XVIII a partir da reformulación do teatro aristotélico xurdida da necesidade de atopar unha modalidade intermedia entre a comedia e a traxedia, capaz, ademais, de integrar o decoro dezaoitesco e as condicións da pièce bien faite.
É un dos xéneros dramáticos da Grecia Clásica, xunto coa traxedia e a comedia. Pode dicirse que era unha traxedia divertida, con presenza de elementos paródicos e cómicos en asuntos serios, unha estrutura similar á da traxedia, pois contaba con prólogo, párodos, episodios e éxodo, mais a diferenza desta podía conter certos vulgarismos, coloquialismos e unhas construcións sintácticas máis simples.