Na Teoría de Polisistemas, de Itamar Even-Zohar, é o factor que representa a consecuencia concreta e elaborada da función de produción. No sistema teatral, produto é un texto escénico ou dramático rematado e completo, producido e consumido en función das precondicións impostas polo repertorio.
Termo co que nos referimos á exhibición de espectáculos e, polo tanto, á escolla subxectiva baixo unha serie de parámetros artísticos, sociais ou de mercado que establece a propia persoa programadora, ben para dotar de identidade ao seu espazo teatral, ben para cumprir un servizo público e atender ás maiorías ou minorías sociais, ben para conseguir outro tipo de réditos cuantitativos ou de repercusión mediática.
Persoa que se ocupa da programación dun espazo ou casa do teatro e que pode ter diferentes graos de especialización e adicación dependendo do carácter público ou privado da entidade xestora ou da relación de postos de traballo da adminstración que o contrata.
Ferramenta propia da planificación cultural aplicada ás artes escénicas a través da cal se delimitan tarefas e recursos, así coma a súa organización no tempo e no espazo, co fin do lograr tanto un obxectivo artístico, coma a mellora económica, unha mudanza no modelo de produción, a difusión da obra ou a compañía, a procura de espectadores ou mesmo un propósito político-cultural máis amplo.